A.F.Th van der Heijden is een bekende Nederlandse auteur met een indrukwekkend oeuvre. Hij wordt gezien als één van de belangrijkste naoorlogse Nederlandse schrijvers van deze tijd.
Een studie filosofie in Nijmegen
A.F.Th van der Heijden werd op 15 oktober 1951 geboren in het Brabantse Geldrop. Zijn vader werkte bij Philips als lakspuiter. Na de middelbare school ging van der Heijden naar de HBS in Eindhoven. Hierna wilde hij eigenlijk eerst Nederlands gaan studeren maar koos uiteindelijk voor een studie psychologie die hij na een jaar inruilde voor filosofie aan de universiteit van Nijmegen. Na zijn afstuderen verhuisde hij naar Amsterdam, waar hij begon aan een studie esthetica, maar nooit zou afmaken.
De tandeloze tijd
Zijn eerste boek verscheen in 1978, een verhalenbundel getiteld ‘Een gondel in de Herengracht’ die hij net als de twee latere boeken publiceerde onder het pseudoniem Patrizio Canaponi. Voor dit werk ontving hij de Anton Wachter prijs. Een jaar daarna verscheen zijn eerste roman met de titel’ De Draaideur’. In de cyclus ‘De tandeloze tijd’ verschijnen regelmatig verhalen als Vallende Ouders en ‘Advocaat van de Hanen’ die vaak als zijn beste werk wordt genoemd. In 2013 ontving de schrijver de P.C.Hooft prijs voor zijn complete oeuvre en in 2014 werd hij benoemd tot lid van de Academie der Kunsten waarin vooraanstaande Nederlandse kunstenaars en schrijvers zijn vertegenwoordigd.
Scherp oog voor het morele en het tragische
Van der Heijden beschrijft in zijn boeken het menselijke bestaan met een scherp oog voor het morele en het tragische. Hij verwerkt vaak persoonlijke ervaringen, echte gebeurtenissen en mensen in zijn werk. Zijn boek ‘Tonio’ is hier een mooi voorbeeld van. ‘Tonio’ is een requiem over het verlies van zijn zoon Tonio. Op 21-jarige leeftijd werd Tonio aangereden door een auto waarna hij in het ziekenhuis overleed. Het boek won meerdere prijzen waaronder de NS-publieksprijs.